συνδιοτακτικός

-ή, -ό, Ν

χημ. (σχετικά με τον χαρακτηρισμό τής στερεοχημικής διάταξης μιας μακρομοριακής αλυσίδας) αυτός τού οποίου οι υποκαταστάτες είναι τοποθετημένοι εναλλακτικά προς τη μια και προς την άλλη πλευρά τού επιπέδου.